ชันพอน คือ
- น. ชันชนิดหนึ่ง มีสีเหลืองนวล สำหรับใช้พอนเรือเป็นต้น, ลาพอน ก็ว่า.
- ชัน ๑ น. ยางไม้สำหรับยาเรือเป็นต้น. ๒ ก. ยกตั้งตรง เช่น ชันขา ชันเข่า; ตั้งขึ้น เช่น ขนชัน หูชัน. ว. ตรงขึ้นไป, ไม่ลาด, เช่น ตลิ่งชัน.
- นพ นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
- พอ ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
- พอน ๑ น. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น เช่น พอนตะเคียน พอนมะค่า, พูพอน ก็เรียก. ๒ ว.
- อน อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
- ปลูกเรือนพอตัว หวีหัวพอเกล้า (สำ) ก. ทำสิ่งใด ๆ ให้พอสมควรกับฐานะของตน, ปลูกเรือนแต่พอตัว หวีหัวแต่พอเกล้า ก็ว่า.
- ขนพอง น. ขนตั้งชันฟูขึ้น เกิดจากความตกใจหรือความกลัวเป็นต้น.
- ที่เกินพอ มากเกินไป
- มีเงินพอ มั่งคั่ง ร่ํารวย
- เกินพอ มากมาย เหลือเฟือ เหลือแหล่ เหลือล้น เหลือหลาย มากเกิน ท่วมหัว อุดมสมบูรณ์ เกินต้องการ เหลือกินเหลือใช้
- เกินพอดี เกินดี เกินไป
- เดินพอ ทำให้ตายได้ ทำให้ติดเชื้อได้สูง มีพิษ สามารถทำให้เกิดโรค เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่ทำให้เกิดอาการทางคลินิคเฉพาะอย่างหรือทั่วไป เป็นอันตรายถึงตายได้ เหมือนตาย แม่นยำที่สุด
- ใส่จนพอ ป้อนให้เกินความต้องการ ยัดเข้าไป ให้จนเหลือเฟือ ให้อาหารมากเกินไป
- กลุ่มแพลงก์ตอนพืช แพลงก์ตอนพืช
- แพลงก์ตอนพืช กลุ่มแพลงก์ตอนพืช
มือถือ