ชำนน คือ

• ก. ชนกัน, โดนกัน. (แผลงมาจาก ชน).

• ชำ     ๑ น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชำ หรือ เรือชำ. ๒ ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ
• ชำนิ    ๑ ก. ขี่ เช่น ชำนิโคคำแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชำนิพระองค์. (สมุทรโฆษ). ๒ ก. รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว.
• ชำนิชำนาญ    ก. เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน.
• ชำนรร    ก. เหยียบ. (ข.).
• ชำนะ    ก. ชนะ, ทำให้เขาพ่ายแพ้. (แผลงมาจาก ชนะ).
• ชำนัญ    ก. รู้.
• ชำนัน    ก. เหยียบ. (ข. ชัน ว่า เหยียบ; ชาน่, ชํนาน่ ว่า คราว, สมัย).
• ชำนาญ    ก. เชี่ยวชาญ, จัดเจน.
• อย่างชำนิชำนาญ    อย่างชำนาญ
• ชำนัญพิเศษ    น. เรียกนักวิชาการผู้มีความเชี่ยวชาญเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะว่า ผู้ชำนัญพิเศษ; เรียกองค์การต่าง ๆ ในสังกัดองค์การสหประชาชาติว่า ทบวงการชำนัญพิเศษ.
• ช้างชำนิ    น. ช้างสำหรับขี่, ช้างที่นั่ง.
• ผู้ชำนาญ    ผู้ริเริ่มคำคิด ผู้ริเริ่มโครงการ
• ไม่ชำนาญ    ไม่มีประสบการณ์ ไม่ได้ความ ไม่ได้ปฎิบัติ ไม่ได้ผล ไม่ได้ฝึก อย่างไร้ประสิทธิภาพ
• คนที่ไม่ชำนาญ    คนนอก ฝรั่ง
• ชำนาญมาก    ตีสองหน้า ใช้มือได้ดีทั้งสองข้าง