ชีวิน คือ

• (แบบ) น. ผู้เป็นอยู่, ผู้มีชีวิต. (ส.).

• ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
• ชีว     ชีวะ- น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. ( ป. , ส. ).
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• ชีวัน    (กลอน) น. ชีวิต, สิ่งที่มีชีวิต.
• ชี้นิ้ว    ก. ได้แต่สั่งการให้ผู้อื่นทำ ไม่ลงมือทำเอง.
• ชุมชีวิน    กลุ่มทางชีววิทยา กลุ่มสิ่งมีชีวิตของระบบนิเวศ ชุมชนสิ่งมีชีวิต
• ดิวิชัน    ชั้น ระดับชั้น ส่วน
• (ชีว)    เป็นคำที่ใช้ในชีววิทยา
• ชั่ว    ๑ น. ระยะ เช่น น้ำลึก ๓ ชั่วคน สูง ๓ ชั่วลำตาล, ระยะเวลา, สมัย, ครั้ง, เช่น ชั่วปู่ย่าตายาย ชั่วพ่อชั่วแม่. ๒ ว. เลว, ทราม, ร้าย, ไม่ดีเพราะจงใจฝ่าฝืนศีลธรรมหรือจารีตประเพณีเป็นต้น เช่น คนชั่ว. ๓ บ.
• ชั้ว    ๑ น. ที่สำหรับวางตั้งของ รูปคล้ายตู้ แต่ใช้กระดานข้างตลอดเป็นเชิง. ๒ น. วิธีแทงโปวิธีหนึ่ง ถ้าลูกค้าแทงชั้วไว้ ๑ ประตู และขาย ๑ ประตู โปออกประตูที่ลูกค้าแทงชั้วไว้ เจ้ามือจ่าย ๑ ต่อ ถ้าออกประตูที่ลู
• ชีว-    ชีวะ- น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. (ป., ส.).
• ชีวี    (กลอน) น. ชีวิต. (ส. ชีวี ว่า สัตว์มีชีวิต).
• วัช    ๑ (แบบ) น. วชะ, คอกสัตว์. (ป. วช). ๒ วัดชะ- น. สิ่งที่ควรละทิ้ง; โทษ, ความผิด. (ป. วชฺช; ส. วรฺชฺย, วรฺชฺช). ๓ น. การพูด, ถ้อยคำ. ว. ควรพูดติ, ควรกล่าวติ. (ป. วชฺช; ส. วทฺย).
• วัช-    วัดชะ- น. สิ่งที่ควรละทิ้ง; โทษ, ความผิด. (ป. วชฺช; ส. วรฺชฺย, วรฺชฺช).
• ชีวิตที่น่าเบื่อหน่าย    บุคคลที่น่าเบื่อหน่าย ผัก พืช พืชผัก

• ไม่มีนักบรรพชีวินวิทยาที่ถือตัว จะใช้รถปราบดิน
• ลาสสิเตอร์เจอรถบรรทุก ของนักบรรพชีวินวิทยา
• เป็นเพราะเขาช่วยชีวินลูก พ่อถึงได้ช่วยเขา !
• ดังนั้นเขาทำแลลที่นักบรรพชีวินวิทยา ที่มีความเคารพตนเองสูง
• สร้างพลังให้ชีวินไม่หยุดสิ้นจินตนาการ
• ไม่ ชอว์น เราทำตามสิ่งที่บรรพชีวินวิทยาแห่งชาติสมาคมได้ตกลง
• นาโอมิที่อยู่ภาคบรรพชีวินวิทยา บอกว่า
• เรามาจากสมาคมบรรพชีวินวิทยาแห่งชาติ
• ใช่ พ่อผมที่เสียชีวินไปแล้วบอกผม
• ลินโค-สเป็คติน ยาปฏิชีวินะชนิดฉีด