ชุดสวมเบาะ คือ

• การจัดที่นั่ง
  การจัดให้มีที่นั่ง
  การจุที่นั่ง
  ที่ตั้ง adj
  ที่นั่ง
  วัสดุทำที่นั่ง

• ชุ     ( กลอน ) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ต. ชุ ว่า ต้นไม้).
• ชุด     ๑ น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตา; สิ่งที่ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตาห่าง ๆ รูปคล้ายกระชุ สำหรับใส่หมูเป็น. ๒ น.
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวม     ก. กิริยาที่เอาของที่เป็นโพรงเป็นวงเป็นต้นครอบลงบนอีกสิ่งหนึ่ง เช่น สวมชฎา สวมหมวก เกี้ยวสวมจุก, คล้อง เช่น สวมพวงมาลัย, นุ่ง ในคำว่า สวมกางเกง,
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• เบาะ     ๑ น. เครื่องรองรับซึ่งมีลักษณะนุ่ม เช่น เบาะยัดนุ่น เบาะรองนั่ง เบาะสำหรับเด็กนอน. ๒ น. ที่มา.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• ชุดสวมทับ    เสื้อสวมทับ
• หุ้มเบาะ    บุรอง หุ้มนวม ใส่นวม ใส่เบาะ
• สวมเกราะ    ใส่เกราะ สวมชุดเกราะ สวมเสื้อเกราะ
• เบาะนวม    ที่รอง เบาะรอง
• ชุดสวมเครื่องเรือนหรือหนังสือ    ปลอกผ้าสำหรับคลุมเครื่องเงิน
• ช่างเบาะ    ช่างทำเบาะ
• สวมเสื้อเกราะ    สวมเกราะ ใส่เกราะ สวมชุดเกราะ
• ช่างทำเบาะ    ช่างเบาะ