ชุษณะ คือ

• ชุดสะนะ
  (แบบ) ว. ขาว, สว่าง. (ส. โชฺยตฺสฺนา).

• ชุ     ( กลอน ) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ต. ชุ ว่า ต้นไม้).
• ชุษณ     ชุดสะนะ ( แบบ ) ว. ขาว, สว่าง. ( ส. โชฺยตฺสฺนา).
• ลักษณะวิสัยพืช    การปรับปรุงลักษณะวิสัย รูปแบบของการเติบโต ลักษณะวิสัยของการเจริญเติบโต
• ชุษณ-    ชุดสะนะ (แบบ) ว. ขาว, สว่าง. (ส. โชฺยตฺสฺนา).
• กษณะ    กะสะหฺนะ (กลอน) น. ครู่, ครั้ง, คราว. (ส.; ป. ขณ).
• ขษณะ    ขะสะหฺนะ (โบ) น. ครู่, ครั้ง, คราว, เช่น ขษณะอัฒรติเวลา. (สมุทรโฆษ). (ส. กฺษณ; ป. ขณ).
• ดักษณะ    ดักสะนะ (แบบ) น. เครื่องตัดและกรางสิ่งของ มีมีด พร้า บุ้ง ตะไบ เป็นต้น; การตัด, การปอก, การทอน; ตัวหารเฉพาะ (วิชาเลข). (ส. ตกฺษณ; ป. ตจฺฉน).
• ตักษณะ    (แบบ) น. เครื่องตัดและกรางสิ่งของ เช่น มีด พร้า บุ้ง ตะไบ; การตัด, การปอก, การทอน. (ส.).
• พฤภูษณะ    พฺรึพูสะนะ น. วิภูษณะ.
• พิภูษณะ    -พูสะนะ น. วิภูษณะ, เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสน).
• ฤกษณะ    รึกสะนะ น. การดู, การเห็น. (ส. อีกฺษณ; ป. อิกฺขณ).
• ลักษณะ    -สะหฺนะ น. สมบัติเฉพาะตัว เช่น น้ำมีลักษณะเป็นของเหลว ลูกบิลเลียดมีลักษณะกลม ลูกเต๋ามีลักษณะเหลี่ยม คนไทยมีลักษณะอ่อนโยน; ประเภท เช่น ใน ๓ ลักษณะ. (ส.; ป. ลกฺขณ).
• วิภูษณะ    วิพูสะ- น. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสน).
• โมษณะ    -สะ- น. การปล้น, การขโมย. (ส.).
• โรษณะ    โรดสะนะ น. ความเคือง, ความแค้น. (ส.; ป. โรสน).