ช่วงวัยเยาว์ คือ

• วัยทารก

• ช่วง     ๑ น. ตอน, ระยะ (ที่ต่อเนื่อง). ก. รับเป็นตอน เช่น รับช่วง เช่าช่วง. ๒ ว. สว่าง, รุ่งโรจน์. ๓ ก. มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ ใช้ เป็น
• ช่วงวัย     ช่วง ช่วงชีวิต
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• วัย     ไว, ไวยะ- น. เขตอายุ, ระยะของอายุ, เช่น วัยเด็ก วัยหนุ่มสาว วัยชรา. ( ป. , ส. วย).
• วัยเยาว์     n. วัยที่มีอายุน้อยยังไม่ย่างเข้าสู่วัยรุ่น ชื่อพ้อง: วัยเด็ก คำตรงข้าม: วัยผู้ใหญ่ ตัวอย่างการใช้:
• เยา     ๑ น. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ. ๒ ว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
• เยาว     เยาวะ-, เยา ว. อ่อนวัย, รุ่นหนุ่ม, รุ่นสาว, เช่น เยาว์วัย วัยเยาว์. ( แผลงมาจาก ยุว).
• เยาว์     เยาวะ-, เยา ว. อ่อนวัย, รุ่นหนุ่ม, รุ่นสาว, เช่น เยาว์วัย วัยเยาว์. ( แผลงมาจาก ยุว).
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• ยาว     ว. ลักษณะของสิ่งใด ๆ มีกำหนดระยะจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งที่ขยายออกไปไม่ได้แล้ว เช่น ถนนยาว ๓๐ กิโลเมตร เชือกยาว ๒ เมตร, ลักษณะส่วนหนึ่งของสิ่งใด
• ช่วยเยียวยา    ทําให้รู้สึกดีขึ้น / หายป่วย
• ช่วงก้าวยาว    จังหวะก้าวยาว
• ค่ายเยาวชน    น. สถานที่ซึ่งจัดขึ้นหรือใช้ฝึกอบรมเยาวชนให้รู้จักการดำรงชีวิตเป็นหมู่คณะ โดยให้ร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ให้รู้จักช่วยตัวเอง ช่วยหมู่คณะ รู้จักระเบียบวินัย.
• มหาวิทยาลัยเยล    เยล
• เย้ยเยาะ    หยัน เยาะ เยาะหยัน เย้ย

• ในช่วงวัยเยาว์แห่งอาชญากรรม