ช่ำช่า คือ

• ว. ไม่มีรส, ชืด.

• ช่ำ     ว. มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียช่ำ กินเสียช่ำ.
• ช่ำชอง    ก. ชำนิชำนาญ.
• ช้ำชอก    ก. บอบช้ำมาก, ชอกช้ำ ก็ว่า.
• ผู้ช่ำช่อง    คนชำชอง ผู้มีประสบการณ์ คนเก่าคนแก่
• คนต่ำช้า    คนหยาบคาย คนสามหาว คนธรรมดา ๆ
• ต่ำช้า    ว. เลวทราม.
• ผู้ต่ำช้า    ผู้น่าเวทนา ผู้เคราะห์ร้าย
• อย่างต่ำช้า    อย่างใจแคบ อย่างหยุมหยิม
• ช่ำชองโลก    ขาดความไร้เดียงสา ขาดลักษณะธรรมชาติ ซึ่งอ้างเหตุผลผิด ๆ ทำให้หลงผิด มีลักษณะของชาวกรุง
• ความต่ำช้า    การเสื่อมเสีย การผิดประเวณี ความลามก ภาษาลามก
• ทำให้ต่ำช้า    ทำให้มีลักษณะธรรมดา ๆ ทำให้หยาบคาย
• การทำให้ต่ำช้า    การดูหมิ่น การทำให้เปรอะเปื้อน การทำลายพรหมจารʼ การล่วงเกินสิ่งศักดิ์สิทธิ์
• ช่า ช่า ช่า    การเต้นช่า ช่า ช่า
• ช้า    ๑ ว. ค่อย ๆ เคลื่อนไป, ไม่เร็ว, ไม่ไว, เช่น เดินช้า วิ่งช้า; ล่า, ไม่ทันเวลาที่กำหนด, เช่น มาช้า. ๒ ว. หยาบ, ชั่ว, เลว, ทราม, เช่น ยายฟังสารยายสั่นหัว ยายเคยลองแต่ตัวชั่วตัวช้า. (ลอ). ๓ น. ชื่อเพลงใ
• ช้ํา    บอบช้ํา ฟกช้ํา ระบม บวม อักเสบ เจ็บ ฟกช้ําดําเขียว