ซึ่งนอนป่วย คือ

• ซึ่งล้มป่วย
  ซึ่งล้มหมอนนอนเสื่อ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• นอ     ๑ น. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒-๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. ( กลอน ) ก. โน เช่น
• นอน     ก. เอนตัวลงกับพื้นหรือที่ใด ๆ, อาการที่สัตว์เอนตัวลงกับพื้นเพื่อพักผ่อนเป็นต้นหรือยืนหลับอยู่กับที่, อาการที่ทำให้ของสูง ๆ ทอดลง เช่น เอาเสานอนลง,
• นอนป่วย     นอนเจ็บ
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ป่วย     ก. รู้สึกไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น.
• ซึ่งง่วงนอน    ซึ่งมีอาการตาปรือ
• ซึ่งนอนลง    -accumbency ขี้เกียจ หนุน เกี่ยวกับส่วนที่เอนลงทางสิ่งอื่น เอียงชิด ซึ่งเอกเขนก
• ซึ่งนั่งนอนมาก    ซึ่งคุ้นเคยกับการนั่ง ซึ่งนั่งอยู่กับที่ ซึ่งนั่งเฉย ซึ่งอยู่นิ่ง
• ซึ่งนอนหงายอยู่    นอนหงาย
• ถุงนอน    เตียงนอน
• ลงนอน    นอนลง ทอดตัว นอน เอน
• ซึ่งทำด้วยขนอ่อน    กระเซิง ซึ่งปกคลุมด้วยขนอ่อน เกี่ยวกับขนอ่อน
• ง่วงนอน    ง่วง อยากนอน อยากจะนอน ง่วงงุน ง่วงซึม ซึมเซา ไร้ชีวิตชีวา ง่วงเหงาหาวนอน ง่วงหงาวหาวนอน ง่วงหลับ ซึม เซื่องซึม
• ห้องนอน    ห้องพระบรรทม ที่หลับที่นอน