ซึ่งบรรจบกัน คือ

• ซึ่งออกดอกพร้อมกัน
  ซึ่งไหลไปด้วยกัน
  ไปด้วยกัน

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• งบ     ๑ น. สิ่งที่เป็นแผ่นกลม ๆ เช่น งบน้ำตาล งบน้ำอ้อย, เรียกน้ำตาล น้ำอ้อย ที่ทำให้เป็นแผ่น ๆ เช่นนั้น ว่า น้ำตาลงบ น้ำอ้อยงบ. ๒ น.
• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• บรรจบ     บัน- ก. เพิ่มให้ครบจำนวน เช่น บรรจบให้ครบร้อย บรรจบให้ครบถ้วน; จดกัน, ใกล้ชิดติดต่อกัน, เช่น ปูกระดานให้บรรจบกัน ทาง ๒ สายมาบรรจบกัน,
• จบ     ๑ น. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ, ลักษณนามเรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น เช่น สวดจบหนึ่ง ตั้งนโม ๓ จบ. ก. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ เช่น จบชั้นไหน. ๒ ก.
• จบกัน     v. จบสิ้นกันไป, เลิกรากันไป ชื่อพ้อง: สิ้นสุด ตัวอย่างการใช้: ถ้าคุณเลือกงานเราสองคนก็จบกันแค่นี้
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ซึ่งบรรจบกันตรงปลาย    มีพรมแดนร่วมกัน
• ซึ่งบรรจบกันที่จุดหนึ่งหรือเส้นหนึ่ง    ซึ่งเบนเข้าหากัน
• บรรจบกันที่    มุ่งไปที่
• บรรจบกับ    สัมผัสกับ เชื่อมต่อกับ
• จุดที่ทาง 2 สายมาบรรจบกัน    ชุมทาง สี่แยก จุดตัด
• ที่บรรจบกันของสายแม่น้ำ    กลุ่มชุมชน การไหลบรรจบกันของแม่น้ำหลายสาย แม่น้ำที่เกิดจากการบรรจบกันดังกล่าว
• ภาวะหรือลักษณะที่บรรจบกัน    การบรรจบกันที่จุดหนึ่งหรือเส้นหนึ่ง