ซึ่งปะทะโดยตรง คือ

• ซึ่งหน้า
  ซึ่งต่อต้านกันโดยตรง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• ปะทะ     ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• โด     ดู ชะโด .
• โดย     ๑ โดย, โดยะ น. น้ำ. ( ป. โตย). ๒ บ. ด้วย, ตาม, เช่น โดยจริง โดยธรรม. ( ข. โฎย). ( ถิ่น ) ว. จ้ะ, ขอรับ.
• โดยตรง     ขาว ซึ่งพูดแสดงความคิดเห็นได้โดยอิสระ ปราศจากอคติ พูดจาโผงผาง เป็นธรรม เป็นแนวตรง เกี่ยวข้อง เกี่ยวเนื่อง เปิดเผย โผงผาง อย่างแน่แท้ ต่อหน้า
• ตร     หล่อ
• ตรง     ตฺรง ว. ไม่คดโค้ง เช่น ทางตรง, ไม่งอ เช่น นั่งตัวตรง, ไม่เอียง เช่น ตั้งเสาให้ตรง ยืนตรง ๆ; ซื่อ, ไม่โกง, เช่น เขาเป็นคนตรง; เที่ยงตามกำหนด เช่น
• รง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Garcinia hanburyi Hook.f. ในวงศ์ Guttiferae ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม ทุกส่วนมียางสีเหลือง. ๒ น. ชื่อยางไม้ที่ได้จากไม้ต้น
• ซึ่งปะทะกัน    ในภาวะที่ปะทะกัน
• ไม่โดยตรง    มือสอง อ้อม เกี่ยวกับสินค้าที่ใช้แล้ว จากคนอื่น อีกทอดหนึ่ง
• ซึ่งซื้อขายกันโดยตรง    ไม่ต้องผ่านตลาดหลักทรัพย์ ไม่ต้องมีใบสั่งแพทย์
• ซึ่งต่อต้านกันโดยตรง    ซึ่งหน้า ซึ่งปะทะโดยตรง
• ซึ่งไม่แสดงออกโดยตรง    ซึ่งมีผ้าคลุมหน้า ซึ่งมีสิ่งบดบัง ซึ่งไม่เปิดเผย