ซึ่งผันแปร คือ

• ซึ่งไม่คงที่
  ซึ่งไม่แน่นอน
  ซึ่งไม่สม่ําเสมอ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ผัน     ๑ น. ชื่อบัวชนิด Nymphaea cyanea Roxb. ในวงศ์ Nymphaeaceae ดอกสีคราม, บัวขาบ ก็เรียก. ๒ ก. หัน เช่น ผันหน้า, ผิน หรือ หิน ก็ว่า;
• ผันแปร     -แปฺร ก. เปลี่ยนแปลงไป, กลับกลายไป, แปรผัน ก็ว่า.
• แป     น. ส่วนหนึ่งของโครงสร้างหลังคา วางอยู่บนโครงสร้างอื่น ๆ ได้แก่ จันทัน ปลายเต้า เสาตุ๊กตา ปลายขื่อ และปลายขื่อประธาน
• แปร     แปฺร ก. เปลี่ยนกลายไปจากลักษณะหรือภาวะเดิม.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ซึ่งไม่ผันแปร    ซีงไม่เปลี่ยนแปลง
• แปร้นแปร๋    ว. เสียงดังแหลมอย่างเสียงช้างร้องเมื่อโกรธหรือตกใจ, แปร๋ หรือ แปร๋แปร้น ก็ว่า.
• หินแปร    น. หินที่แปรสภาพจากหินเดิม โดยการกระทำของความร้อน ความดัน และปฏิกิริยาเคมี.
• เกี่ยวกับระดับเสียงผันแปร    เกี่ยวกับสีหรือสารสี
• ที่ผันแปร    ไม่แน่นอน
• ไม่ผันแปร    คงตัว
• ปรวนแปร    ปฺรวนแปฺร ก. เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่ที่เป็นปรกติ เช่น อากาศปรวนแปร, รวนเร เช่น ใจปรวนแปร, แปรปรวน ก็ว่า.
• ซึ่งผ่อนแรง    ซึ่งช่วยทุ่นแรง ที่ช่วยให้ใช้แรงน้อย
• ซึ่งเป็นแป้ง    ซึ่งทําด้วยแป้ง