ซึ่งพอกพูน คือ

• ซึ่งเพิ่มพูน

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• พอ     ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
• พอก     ๑ ก. หุ้ม เช่น พอกไข่, พูน, โปะให้หนา เช่น พอกแป้ง. ว. โป่งออกมา เช่น คอพอก. ๒ ( กลอน ) ก. โพกผ้า. น. ผ้าโพกคล้ายหมวก. ๓ น.
• พอกพูน     ก. เพิ่มขึ้นโดยลำดับ เช่น ทรัพย์สินพอกพูน พอกพูนความรู้.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูน     ก. เพิ่มให้สูงขึ้นให้มากขึ้น เช่น พูนดิน. ว. เต็มจนนูน เช่น ตักข้าวจนพูนจาน.
• ซึ่งพอกัน    ทัดเทียม เท่าเทียม เสมอภาค ซึ่งเท่ากัน
• การพอกพูน    การรวมตัวกันมากขึ้น การเก็บสะสม การเพิ่มจํานวนมากขึ้น
• ทําให้พอกพูนขึ้น    ทําให้มากขึ้น ทําให้เพิ่มขึ้น
• ซึ่งไม่เพียงพอกับ    ซึ่งเทียบไม่ได้ ซึ่งไม่ได้สัดส่วน
• ซึ่งไม่รู้จักพอ    ซึ่งมักมาก
• พอมีพอกิน    ว. มีฐานะปานกลาง เช่น เขาเป็นคนมีฐานะพอมีพอกิน.
• ซึ่งพอดีตัว    ซึ่งรัดรูป
• ซึ่งพอใจยิ่ง    ซึ่งเป็นที่รักใคร่เป็นพิเศษ ซึ่งเป็นที่โปรดปราน