ซึ่งละเลย คือ

• เพิกเฉย
  ซึ่งไม่เอาใจใส่

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละเลย     ก. เพิกเฉย, ทอดทิ้ง, เช่น ละเลยไม่เอาธุระ
• เลย     ก. พ้นหรือเกินจุดที่กำหนด เช่น เลยเวลาเที่ยงไปตั้งนาน รถเลยบ้านไปแล้ว อายุเลยวัยกลางคน. ว. ใช้ประกอบหน้ากริยาแสดงว่ากระทำกริยาอีกอย่างหนึ่งต่อไป
• อย่างละเลย    อย่างไม่สนใจ
• ที่ละเลย    ที่เชือนแช ที่เพิกเฉย ที่ไม่ใส่ใจ โดยเผลอไป ที่สะเพร่า ที่ไม่แยแส
• การละเลย    การถูกทอดทิ้ง การเพิกเฉย ความประมาท ความหละหลวม ความไม่เอาใจใส่ การไม่เอาใจใส่ การปล่อยไว้ การละไว้ ความล้มเหลว การละเว้นไม่ยอมปฏิบัติตาม การมองข้าม การไม่สังเกต การผิดสัญญา การทอดทิ้ง การทิ้ง การทิ
• คนละเลย    คนที่ไม่สนใจ คนสะเพร่า คนเพิกเฉย
• ทําละเลย    ทําไม่รู้ไม่ชี้ มองข้าม ไม่สนใจ ทําเพิกเฉย
• ละเลยหน้าที่    เลี่ยงงาน ไม่สนใจงาน
• ละเลยได้    เอาออกได้
• ละเลยไป    ข้ามไป เว้นไว้
• สิ่งที่ละเลย    สิ่งที่ปล่อยไว้
• ปล่อยปละละเลย    ก. ไม่เอาใจใส่, ทอดทิ้ง.
• ซึ่งละเมิด    ซึ่งกระทําล่วงละเมิด ซึ่งฝ่าฝืน

• มันจะถูกต้องที่ลงโทษนายหญิงชอนกุน ผู้ซึ่งละเลยความเกี่ยวพันทางสายเลือด