ซึ่งล้ำยุค คือ

• ที่รุดหน้า
  ซึ่งล้ำสมัย
  ที่ก้าวหน้า
  ซึ่งมองกาลไกล

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ล้ำ     ก. ล่วงเข้าไปเกินเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเขตแดน ล้ำแดนข้าศึก. ว. ยิ่ง, ล้น, เช่น สูงล้ำ ปัญญาล้ำ.
• ล้ำยุค     ว. ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัยของตน เช่น นักเขียนมีความคิดล้ำยุค.
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุค     ๑ น. แอก. ( ป. , ส. ). ๒ น. คู่, ทั้งสอง. ( ป. , ส. ). ๓ น. คราว, สมัย, เช่น ยุคมืด ยุคหิน; กำหนดเวลาของโลก มี ๔ ยุค. ( ดู จตุรยุค
• ซึ่งล้ํายุค    ซึ่งล้ําสมัย ซึ่งหัวก้าวหน้า
• ค้ำยัน    ฝั่ง ชายฝั่ง
• ซึ่งฝังลึก    ซึ่งติดเป็นนิสัย ซึ่งเป็นสันดาน ซึ่งฝังราก ซึ่งฝังหัว
• ซึ่งลักพา    ดึงออก
• ซึ่งลังเล    ซึ่งรีๆ รอๆ ซึ่งละล้าละลัง ซึ่งไม่เด็ดขาด ซึ่งไม่สามารถตัดสินใจได้
• ซึ่งลี้ลับ    ซึ่งซ่อนเร้น ซึ่งแอบแฝง
• ซึ่งล่อใจ    ซึ่งยั่วยวน
• ซึ่งล้มป่วย    ซึ่งนอนป่วย ซึ่งล้มหมอนนอนเสื่อ
• ซึ่งล้มลง    ซึ่งตกลงมา ซึ่งร่วงลงมา ซึ่งถูกทำลาย ซึ่งถูกพิชิต ซึ่งสูญเสียพรหมจารี
• คู่ซี้    เพื่อนสนิท