ซึ่งสมมาตรกัน คือ

• ซึ่งมีสัดส่วนสมดุลกัน
  สมมาตร
  ที่เป็นรูปสมมาตร

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมมาตร     สมมาด น. ลักษณะที่รูป ๒ รูปหรือรูปรูปเดียว แต่แยกได้เป็น ๒ ส่วน มีสมบัติว่า ถ้านำรูปแรกไปทับรูปที่ ๒ หรือพับส่วนแรกไปทับส่วนที่ ๒
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาตร     ๑ มาด, มาดตฺระ- น. เครื่องสำหรับวัดขนาด จำนวน เวลา และมุม เช่น มาตรน้ำ มาตรไฟฟ้า, มิเตอร์ ก็ว่า. ( ส. มาตฺร; ป. มตฺต). ๒ มาด ว.
• ตร     หล่อ
• รก     ๑ ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน,
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• อสมมาตร    อะสมมาด ว. ไม่สมมาตร. (อ. asymmetrical).
• เส้นสมมาตร    น. เส้นตรงซึ่งแบ่งรูปใด ๆ ออกเป็น ๒ ส่วนที่มีรูปร่างและขนาดเท่ากันทุกประการ.
• ไม่สมมาตร    อสมมาตร หนักไม่เท่ากัน เอียงข้าง ไม่สมดุล
• ซึ่งสมมุติขึ้น    ซึ่งไม่มีอยู่จริง
• ความสมมาตร    การมีสัดส่วนที่รับกัน
• ความไม่สมมาตร    ความไม่สมดุล ความไม่เท่ากัน ความไม่ได้สัดส่วน
• ที่เป็นรูปสมมาตร    สมมาตร ซึ่งสมมาตรกัน