ซึ่งสูญสิ้น คือ

• ซึ่งตายไปแล้ว
  ซึ่งเลิกใช้แล้ว

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูญ     ก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. ว. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ. ( ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• สูญสิ้น     ก. หมดไปโดยไม่มีอะไรเหลือ เช่น เขาสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพราะเป็นทาสการพนัน.
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ้น     ก. หมด, จบ, เช่น กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป ๕๐๐ บาท สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่; ตาย เช่น พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว.
• ิ้     พลิ้ว
• ซึ่งสูงขึ้น    ซึ่งกําลังรุดหน้า ซึ่งลอยขึ้นไป
• ความสูญสิ้น    ความสูญเปล่า
• ทำให้สูญสิ้น    ขจัดร่องรอย อยู่ชดเชย
• ทําให้สูญสิ้น    ทําให้สูญเสีย ทําให้ว่างเปล่า
• ซึ่งสลับกัน    สลับ ในตำแหน่งที่สลับกัน
• ซึ่งใจบุญสุนทาน    ซึ่งมีความใจบุญสุนทาน
• ซึ่งสนับสนุน    ซึ่งส่งเสริม
• ซึ่งสมมุติขึ้น    ซึ่งไม่มีอยู่จริง

• นางจะนำมาซึ่งสูญสิ้นร้านค้า