ซึ่งส่องแสงจ้า คือ

• ซึ่งส่องแสงสว่าง

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ซึ่งส่องแสง     ซึ่งให้แสงสว่าง
• ส่อ     ก. แสดงให้รู้เป็นนัย ๆ (ส่วนมากใช้ไปในทางที่ไม่ดี) เช่น สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล ส่อเจตนาทุจริต ส่อพิรุธ; ( โบ ) ฟ้อง.
• ส่อง     ก. ฉายแสง เช่น แดดส่อง ไฟส่อง ส่องไฟ แสงจันทร์ส่อง ตะวันส่องหน้า, ฉายแสงดู เช่น ส่องสัตว์ในป่า ส่องทาง ส่องกบ; เพ่งมอง เช่น ส่องกล้อง, เล็ง เช่น
• ส่องแสง     กระจายออก ปล่อยออก ไหลออก เปล่งแสง โชติช่วง ฉาย ฉายแสง ทอแสง ลุกโชน ให้แสงสว่าง ส่งแสง ส่อง พรายแสง พริ้งพราย แพรวพราย แพรวพราว ขับแสง ส่งประกาย
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แสง     ๑ น. ความสว่าง, สิ่งที่ทำให้ดวงตาแลเห็น; เพชรพลอย เช่น ตาวจิ้มแสง ว่า ดาบฝังพลอย. ๒ น. อาวุธ, ศัสตรา, เครื่องมีคม, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระแสง
• สง     ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
• จ้า     ว. จัด, ยิ่ง, แรง, (ใช้แก่สี แสง หรือเสียง) เช่น สีจ้า แสงจ้า.
• ซึ่งส่องแสงสว่าง    ซึ่งส่องแสงจ้า
• ซึ่งส่องแสงเรืองรอง    ซึ่งมีแสงแวววาว ซึ่งเปล่งปลั่ง
• ส่องแสงสว่าง    ทําให้สว่าง
• ส่องแสงสุกใส    ทอประกาย ระยับ ระยิบระยับ สุกใส เป็นประกาย แพรวพราว แวววาว พร่างพราง
• ซึ่งมีแสงแดดส่อง    ซึ่งมีแสงอาทิตย์ส่อง