ซึ่งอภัยให้ได้ คือ

• ซึ่งยกโทษให้ได้
  ซึ่งสมควรจะให้อภัย

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• อภัย     อะไพ, อะไพยะ- น. ความไม่มีภัย, ความไม่ต้องกลัว. ( ป. , ส. ), นิยมใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น ขออภัย หมายความว่า ขอให้ยกโทษให้ ขออย่าได้ถือโทษ,
• อภัยให้     ยกโทษ ยกโทษให้ ให้อภัย เลิกผูกพยาบาท ดำเนินการได้ผล ตัดสินให้พ้นโทษ ทำให้พ้นข้อกล่าวหา ทำให้พ้นความผิด ทำให้พ้นไป ทำให้ฟื้นจากความผิด ปลดเปลื้องภาระ
• ภัย     น. สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย, เช่น อัคคีภัย คือ ภัยที่เกิดจากไฟ อุทกภัย คือ ภัยที่เกิดจากน้ำ. ( ป. , ส. ภย).
• ให้     ก. มอบ เช่น ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล, สละ เช่น ให้ชีวิตเป็นทาน, อนุญาต เช่น ฉันให้เขาไปเที่ยว; เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น
• ให้ได้     ว. คำประกอบท้ายกิริยา แสดงความหมายบอกการกำชับกำชาหรือความตั้งใจแน่นอน เช่น งานคืนสู่เหย้าปีนี้อย่าขาด มาให้จงได้ เขาจะไปให้ได้ ห้ามเท่าไรก็ไม่ฟัง.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• ซึ่งอภัยให้ไม่ได้    ซึ่งยกโทษให้ไม่ได้
• อย่างอภัยให้ได้    อย่างอภัยได้ อย่างน่าจะให้อภัย
• ให้อภัยได้    ปลอบโยนได้
• ซึ่งพอให้อภัยได้    ซึ่งพอยกโทษให้ได้
• ไม่สามารถอภัยให้ได้    ไม่อาจให้อภัยได้
• อย่างอภัยได้    อย่างอภัยให้ได้ อย่างน่าจะให้อภัย