ซึ่งเป็นบาป คือ

• ชั่วร้าย

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• นบ     ( กลอน ) ก. ไหว้, นอบน้อม.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาป     บาบ, บาบปะ- น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. ( ป. , ส. ปาป).
• ซึ่งเป็นบางส่วน    ซึ่งไม่ทั้งหมด ซึ่งไม่สมบูรณ์
• ซึ่งเป็นแพะรับบาป    บริสุทธิ์ ไม่มีความผิด
• คนบาป    ผู้กระทำความชั่ว ผู้ทำบาป
• พ้นบาป    ทำให้ศักดิ์สิทธิ์ ล้างบาปแล้ว แสร้งทำเป็นศักดิ์สิทธิ์
• ซึ่งเบากว่าปกติ    ซึ่งเบาเป็นพิเศษ
• ทำให้พ้นบาป    ดูhallo ทำให้ยุติธรรม ทำให้ศักดิ์สิทธิ์ สักการบูชา
• ทําให้พ้นบาป    ทําให้บริสุทธิ์
• ซึ่งเบาเป็นพิเศษ    ซึ่งเบากว่าปกติ
• ซึ่งเป็นการอธิบาย    ซึ่งเป็นการชี้แจง
• ซึ่งเป็นลูกบาศก์    ซึ่งมี 3 มิติ