ซึ่งเป็นร่องได้ คือ

• ซึ่งแยกออกได้

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นร่อง     กริยาช่อง 3 ของ cleave เป็นรอยแยก ไหลเป็นราง
• นร     นอระ- น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ( ป. , ส. ).
• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อง     น. รอยลึกเป็นช่องทางไปตามยาว, สันดินระหว่างท้องร่องสำหรับเพาะปลูก เช่น ร่องผัก ร่องมัน.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• ซึ่งเรียนรู้ด้วยตัวเองได้    ซึ่งฝึกฝนเองได้ ซึ่งสามารถเรียนรู้ได้เอง
• ที่แต่งเป็นรูปเป็นร่างได้    ที่สร้างได้ ที่สามารถปั้นได้
• ซึ่งเด้งได้    เป็นสปริง
• ซึ่งเป็นรุ่นพี่    อาวุโส ซึ่งมีอายุมากกว่า
• ซึ่งทำเป็นรูปร่างต่างได้    ซึ่งทำด้วยดิน
• ซึ่งไม่มีช่องเปิด    ซึ่งไม่มีรอยปรุ / รอยเจาะ ซึ่งไม่มีรูเปิด