ซึ่งเป็นเนื้อเดียวกัน คือ

• มีลักษณะเหมือนกัน
  เหมือนกันเท่ากัน

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นเนื้อเดียวกัน     เป็นก้อนใหญ่ เป็นก้อนใหญ่และหนัก ไม่เป็นชั้น กลมกลืน
• เนื้อ     ๑ น. ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป; เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แกงเนื้อ; สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ เช่น
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดียว     ว. หนึ่งเท่านั้นไม่มีอื่นอีก เช่น คนเดียว พันเดียว นิดเดียว.
• เดียวกัน     ว. รวมเป็นหนึ่ง ไม่แบ่งแยกกัน เช่น เป็นอันเดียวกัน, เหมือนกัน เช่น หัวอกเดียวกัน ใจเดียวกัน.
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• วก     ก. หักเลี้ยวกลับ เช่น รถเลยที่หมายแล้ววกกลับ, ในบทกลอนใช้แผลงเป็น พก ก็มี.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ไม่เป็นเนื้อเดียวกัน    ต่างชนิดกัน ไม่เหมือนกัน
• ซึ่งไม่เป็นเนื้อเดียวกัน    ซึ่งไม่ต่อเนื่อง ซึ่งไม่เชื่อมโยงกัน
• ที่ผสมไม่เป็นเนื้อเดียวกัน    ที่ผสมเข้ากันไม่ได้
• อย่างไม่เป็นเนื้อเดียวกัน    อย่างไม่ต่อเนื่อง อย่างไม่เชื่อมโยงกัน
• ซึ่งมีเนื้อเดียวกัน    อย่างเดียวกัน เหมือนกัน ซึ่งมีชนิดเดียวกัน ซึ่งเป็นแบบเดียวกัน