ซึ่งแปลกหน้า คือ

• ซึ่งไม่คุ้นเคย
  ซึ่งไม่สนิทสนม

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• แป     น. ส่วนหนึ่งของโครงสร้างหลังคา วางอยู่บนโครงสร้างอื่น ๆ ได้แก่ จันทัน ปลายเต้า เสาตุ๊กตา ปลายขื่อ และปลายขื่อประธาน
• แปล     แปฺล ก. ถ่ายความหมายจากภาษาหนึ่งมาเป็นอีกภาษาหนึ่ง, ทำให้เข้าใจความหมาย.
• แปลก     แปฺลก ว. แตกต่างไปจากที่เคยคิด เคยรู้ เคยเห็น เป็นต้น เช่น แปลกตา แปลกใจ; ต่าง, เพี้ยนไป, ผิดปรกติ เช่น เป็นคนแปลก.
• แปลกหน้า     adj. ที่ไม่รู้จักหรือไม่เคยเห็นมาก่อน , ชื่อพ้อง: แปลกถิ่น, ไม่คุ้นเคย, ไม่คุ้นหน้า, ไม่รู้จัก คำตรงข้าม: คุ้นหน้า, รู้จัก
• ปลก     ปะหฺลก ว. อาการที่ยกมือไหว้ถี่ผงก ๆ (ใช้แก่กริยาไหว้ ว่า ไหว้ปลก ๆ).
• ลก     ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• คนแปลกหน้า    n. คนที่ไม่เคยรู้จักกัน คำตรงข้าม: คนรู้จักมักคุ้น, คนรู้จัก, คนคุ้นเคย ตัวอย่างการใช้: สมัยนี้อย่าไว้ใจคนแปลกหน้าง่ายๆ clf.: คน
• ความแปลกหน้า    n. ความไม่คุ้นเคย, ความไม่รู้จัก คำตรงข้าม: ความคุ้นเคย, ความรู้จัก
• แขกแปลกหน้า    แขก
• แปลกหู    v. ไม่เหมือนกับที่เคยได้ยินมาก่อน ชื่อพ้อง: ผิดหู คำตรงข้าม: คุ้นหู ตัวอย่างการใช้: ฉันรู้สึกว่า เสียงของน้ำแปลกหูไปมาก ไม่รู้ว่ามีเรื่องไม่สบายใจอะไรอยู่