ซึ่งไม่เชี่ยวชาญ คือ

• ซึ่งไม่มีทักษะ
  ซึ่งไร้ประสบการณ์
  ซึ่งไม่ชํานาญ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่เชี่ยวชาญ     งุ่มง่าม ซึ่งทำเสียอย่างลวก ไม่คล่อง
• เชี่ยว     ว. อาการที่สายน้ำไหลแรง เรียกว่า น้ำไหลเชี่ยว.
• เชี่ยวชาญ     ว. สันทัดจัดเจน, ช่ำชอง, มีความชำนิชำนาญมาก.
• ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
• ชี่     น. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, สี้ ก็เรียก.
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ชา     ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
• ชาญ     ว. ชำนาญ.
• ซึ่งเชี่ยวชาญ    ซึ่งมีความชํานาญ ซึ่งมีประสบการณ์ ซึ่งรอบรู้ ซึ่งชํานาญ
• ไม่เชี่ยวชาญพิเศษ    ไม่มีความรู้พิเศษ
• ที่เชี่ยวชาญ    ที่มีความสามารถ
• ผู้เชี่ยวชาญ    (กฎ) น. ผู้มีความรู้เชี่ยวชาญในทางศิลปะ วิทยาศาสตร์ การฝีมือ การค้า หรือการงานที่ทำ หรือในกฎหมายต่างประเทศ ซึ่งความเห็นของผู้นั้นอาจเป็นประโยชน์ในการวินิจฉัยชี้ขาดข้อความในประเด็นแห่งคดีแพ่ง ไม่ว่าผ
• เชี่ยวชาญใน    ฉลาดในเรื่อง เก่งในเรื่อง