ซึ่งไม่เอาไหน คือ

• ขี้เกียจ
  ซึ่งใช้การไม่ได้
  ซึ่งไม่ได้เรื่อง
  ซึ่งไร้ประสิทธิภาพ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่เอา     v. ไม่รับเอาไว้ ตัวอย่างการใช้: เขาไม่เอาหลานๆ มาเลี้ยงในช่วงปิดเทอมนี้ เพราะมีธุระต้องไปต่างประเทศ
• ไม่เอาไหน     ประมาทเลินเล่อ ปอน ยู่ยี่ สกปรก ไม่เรียบร้อย ใช้การไม่ได้ ไม่เอาถ่าน
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอา     ๑ ก. ยึด เช่น เอาไว้อยู่; รับไว้ เช่น เขาให้ก็เอา; พา, นำ, เช่น เอาตัวมา; ต้องการ เช่น ทำเอาชื่อ ทำงานเอาหน้า; ถือเป็นสำคัญ เช่น เจรจาเอาถ้อยคำ
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• ไห     น. ภาชนะเคลือบดินเผา มีปากเล็ก ก้นเล็ก กลางป่อง สำหรับใส่กระเทียมดองหรือเกลือเป็นต้น.
• ไหน     ๑ ว. ใช้ประกอบคำอื่นแสดงความสงสัยหรือคำถาม เช่น คนไหน อันไหน ที่ไหน, ถ้ามีคำ ก็ได้ ต่อท้าย แสดงถึงความไม่เจาะจง เช่น คนไหนก็ได้ ที่ไหนก็ได้. ๒
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• ไม่เอาไหน**    ไม่เข้าท่า ไม่เข้าเรื่อง ไม่เข้าแก็ป ไม่เป็นสับปะรด ไม่เป็นเรื่อง ไม่ได้ความ ไม่ได้เรื่อง
• คนที่ไม่เอาไหน    คนที่ประมาทเลินเล่อ คนที่สกปรก คนที่ไม่เห็นระเบียบ คนสะเพร่า บุคคลอุ้ยอ้าย โง่ เงอะงะ
• คนไม่เอาไหน    คนไม่ยอมทํางานการ คนโง่ คนไร้ค่า คนน่ารังเกียจ คนประมาท คนสะเพร่า คนไม่เอาถ่าน คนเกียจคร้าน คนไร้สาระ คนไม่มีค่า คนไม่ได้เรื่อง คนอ่อนกําลัง
• หนักไม่เอา เบาไม่สู้    (สำ) ว. ไม่มีความอดทนที่จะทำการงาน.
• ซึ่งไม่เอาใจใส่    ซึ่งไม่กังวล ซึ่งไม่พะวงถึง ซึ่งไม่สนใจ เพิกเฉย ซึ่งละเลย ซึ่งไม่คํานึงถึง ซึ่งไม่ระมัดระวัง เมินเฉย ไม่สนใจ