ดงไผ่ คือ

• n.
  ที่ซึ่งมีต้นไผ่ขึ้นอย่างหนาแน่น
  ตัวอย่างการใช้: ป่าแถบกาญจนบุรี จะเป็นดงไผ่เสียกว่าครึ่ง
  clf.: ดง

• ดง     ๑ น. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น เช่น ขึ้นเป็นดง, ที่ซึ่งมีต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นหนาแน่น เช่น ดงกล้วย,
• ไผ     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ส. ใคร.
• ไผ่     น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดและหลายสกุลในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ ลำต้นเป็นปล้อง ๆ เช่น ไผ่จีน ( Arundinaria suberecta Munro) ไผ่ป่า ( Bambusa
• ดงไม้    พงไม้ สุมทุมพุ่มไม้ หมู่ไม้ แมกไม้
• ไผท    ผะไท น. แผ่นดิน. (ข. ไผฺท).
• ไม้ไผ่    ไผ่ ต้นไผ่
• ถุงไข่แดง    ทารกในครรภ์ ถุงน้ําคร่ํา
• แสดงได้    พิสูจน์ได้ สาธิตได้
• ขุยไผ่    น. เมล็ดไผ่ที่ตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่.
• ต้นไผ่    ตากวาง ไผ่ตากวาง ไม้ไผ่ ไผ่
• ป่าไผ่    n. ที่ซึ่งมีต้นไผ่ขึ้นอย่างหนาแน่น ตัวอย่างการใช้: ป่าไผ่ผืนใหญ่นี้ถ้าได้มองจากเขาสูงลูกอื่น เราจะเห็นป่าไผ่คล้ายปุยขนนกสีเขียวอ่อนผิดแผกจากป่าข้างเคียง clf.: แห่ง, ที่
• ผักไผ่    (ถิ่น-พายัพ) น. ผักแพว. [ดู แพว (๑)].
• ลูกไผ่    น. ลูกของไผ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเมล็ดข้าวสาร เมื่อตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่ เรียก ขุยไผ่ แล้วจะทำให้ไผ่ต้นนั้นตาย เรียกว่า ไผ่ตายขุย.
• เรียวไผ่    น. แขนงไม้ไผ่ที่แตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่สีสุก ไผ่ลำมะลอก.
• เสื่อไม้ไผ่    น. เครื่องปูลาดสำหรับรองนอน ทำด้วยไม้ไผ่ สับเป็นริ้วละเอียดอย่างฟาก คลี่ออกและต่อกันเป็นผืน.