ดั้วเดี้ย คือ

• ว. เคลื่อนไปทีละน้อย ๆ เช่น หนอนไต่ดั้วเดี้ย.

• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดี้ย     ว. ต่ำ, สั้น.
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• ดิ้วเดี้ยว    ก. อ่อนหิวนัก.
• ดักเดี้ย    ก. ลำบาก, ขัดสน, แกร่วอยู่.
• ย้ำหัวเห็ด    ก. สอดนอตที่ปลายข้างหนึ่งบานลงในรูแผ่นโลหะ ๒ แผ่นที่ซ้อนให้รูตรงกัน ทำให้นอตร้อนจัดแล้วตอกย้ำให้ปลายบานอย่างดอกเห็ด ซึ่งเมื่อปล่อยให้เย็น นอตจะหดตัวรัดโลหะ ๒ แผ่นนี้ให้แนบกันสนิท.
• ยุคเดโวเนียน    ยุคปลา
• ด้วยความงัวเงีย    อย่างครึ่งหลับครึ่งตื่น อย่างสะลึมสะลือ
• ยั้วเยี้ย    ว. อาการที่คนหรือสัตว์จำนวนมากเคลื่อนไหวขวักไขว่ไปมา เช่น ลูกเต้ายั้วเยี้ยไปหมด หนอนไต่กันยั้วเยี้ย ฝูงลิงไต่ยั้วเยี้ยอยู่บนยอดไม้.
• เดี๋ยวเดียว    ว. ชั่วเวลานิดเดียว, ประเดี๋ยวเดียว ก็ว่า.
• ชาวเมืองอเล็กซานเดรีย    ชาวอเล็กซานเดรีย
• ตัวเด่น    ดาวเด่น ตัวนํา ตัวเอก
• งัวเงีย    ก. อาการที่คนแรกตื่นยังง่วงอยู่.
• งัวเลีย    ๑ น. เรียกผมที่หน้าผากซึ่งตั้งชันขึ้นไปแล้วปลายย้อนกลับลงมา. ๒ ดู ไก่ไห้ (๑).
• ตัวเมีย    น. เพศเมีย (ใช้เฉพาะสัตว์และพืชบางชนิด) เช่น แมวตัวเมีย; เรียกสิ่งของบางอย่างที่มีรูหรือขอรับให้สิ่งอื่นเกาะหรือสอดเข้าได้ เช่น กระเบื้องตัวเมีย นอตตัวเมีย.