ดินโป่ง คือ

• n.
  ดินมีรสเค็ม ที่สัตว์ป่าชอบกิน ชื่อพ้อง: โป่ง
  ตัวอย่างการใช้: กวางแม่ลูกอ่อนคู่หนึ่งกำลังกินดินโป่งอยู่

• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• โป     ๑ น. เครื่องเล่นการพนันของจีน กลักทำด้วยทองเหลืองสี่เหลี่ยม มีลูกแดงขาวข้างในใช้ปั่น, ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง
• โป่     ก. อยู่ข้างหลังที่สุด (ใช้พูดในการเล่นเช่นหยอดหลุม).
• โป่ง     น. ลักษณะของสิ่งที่พองด้วยลมหรือแก๊ส เช่น ลูกโป่ง; พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีโป่ง เรียกว่า ป่าโป่ง ดินโป่ง,
• ป่ง     น. พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีป่ง เรียกว่า ป่าป่ง ดินป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีป่ง,
• ส่วนโป่ง    ส่วนนูน
• โป้ง    ว. อาการที่พูดโพล่งออกมาโดยไม่ระมัดระวังปาก หรือพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คำนึงถึงความผิดพลาดเสียหาย; ใหญ่ เช่น หัวโป้ง; เสียงดังอย่างเสียงปืนเป็นต้น.
• คนโปรด    คนรัก สุดที่รัก ขวัญใจ ยอดรัก คนซึ่งเป็นที่รัก คนน่ารัก บุคคลอันเป็นที่รัก หัวแก้วหัวแหวน หัวโปรด คนที่โปรดปราน ของโปรด ผู้แข่งขันที่มีหวังชนะมากที่สุด ที่รักยิ่ง คนสนิท พัลลภ
• เขียนโปรแกรมให้ได้ผลดีที่สุด    ทำให้มีผลดีที่สุด ทำให้เหมาะที่สุด มองในแง่ดี
• โป่งวิด    น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Rostratula benghalensis ในวงศ์ Rostratulidae ลักษณะทั่วไปคล้ายนกปากซ่อม ตัวสีน้ำตาลลาย ขอบและหางตาสีขาว ปากยาวแหลม ตัวเมียขนาดใหญ่และสีเข้มสวยกว่าตัวผู้ อาศัยอยู่ตามท้องทุ่งที่
• จี่โป่ง    (ถิ่น-อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
• ตาโป่ง    น. ตาหมากรุกที่เดินผิดกติกา โดยเดินทแยง ๔๕ องศาไป ๓ ตาตาราง (มักใช้แก่การเดินหมากม้าในหมากรุกไทย).
• นั่งโป่ง    ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์ที่มากินดินโป่ง.
• นิ้วโป้ง    โป้ง พระอังคุฐ หัวแม่มือ นิ้วหัวแม่มือ
• ปรุโปร่ง    ว. โล่งตลอด.

• ชอบกินใบไม้ และยอดอ่อนของพืชมากกว่าหญ้า อาหารในธรรมชาติของกวางได้แก่ เถาวัลย์อ่อน ๆ ยอดอ่อนของไม้พุ่มเตี้ย ๆ ใบไม้ใบหญ้าที่เพิ่งผลิใบ ใบไผ่ และชอบกินดินโป่งมาก