ตกปากตกคำ คือ

• ก. ตกลง, รับรอง, ตกปากลงคำ ก็ว่า.

• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• กค     กระทรวงการคลัง
• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• ตกปากรับคำ    v. ตกลงหรือรับรองว่าจะทำตามนั้น , , ตัวอย่างการใช้: เขาตกปากรับคำแล้วว่าจะช่วยดูแลลูกของเราเป็นอย่างดี
• การตกปากรับคำ    การรับปาก
• แตกต่างจากปกติ    แตกต่างจากสิ่งที่คนอื่นยอมรับ หันเห เบี่ยงเบน บ่ายเบน
• ปากคำ    น. คำให้การ เช่น ให้ปากคำแก่เจ้าหน้าที่สอบปากคำจำเลย.
• การแตกต่างไปจากปกติ    การเบี่ยงเบน การหันเห
• ทําให้แตกต่างจากปกติ    ทําให้หันเห ทําให้เบี่ยงเบน
• นักตกปลา    คนจับปลา ชาวประมง เรือจับปลา คนตกปลา พรานเบ็ด
• ถามปากคำ    (กฎ) ก. ซักถามเพื่อให้บุคคลให้การ โดยพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ เช่น ถามปากคำพยาน ถามปากคำผู้ต้องหา, (ปาก) สอบปากคำ.
• สอบปากคำ    ก. ซักถามเพื่อให้บุคคลให้การโดยพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ เช่น สอบปากคำพยาน สอบปากคำผู้ต้องหา, กฎหมายใช้ว่า ถามปากคำ.
• พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้    (สำ) ก. พูดหรือทำอะไรโดยไม่ระมัดระวังย่อมเกิดความเสียหาย.