ตระเวนเวหา คือ

• น. วิธีรำละครท่าหนึ่ง อยู่ในอันดับว่า สารถีชักรถ กลดพระสุเมรุ ตระเวนเวหา. (ฟ้อน).

• ตร     หล่อ
• ตระ     ๑ ตฺระ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. ๒ ตฺระ น. แถบ, แปลง, (ใช้แก่ที่).
• ตระเวน     ตฺระ- ก. ไปทั่ว ๆ รอบบริเวณ เช่น ตระเวนป่า พาตระเวนไปทั้งวัน, เที่ยวตรวจตรา เช่น พลตระเวน, พาไปทั่ว ๆ เพื่อประจาน ในความว่า
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เวน     ก. มอบหรือย้ายโอนในอาการที่สละกรรมสิทธิ์ซึ่งมีอยู่ในขณะนั้น เช่น เวนหน้าที่ให้ผู้รับผิดชอบคนต่อไป เวนราชสมบัติ.
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• เวหา     น. ฟ้า, อากาศ. ( ส. วิห, วิหา).
• วหา     น. แม่น้ำ. ( ส. ).
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• เหินเวหา    โดดร่ม กระโดดร่ม ดิ่งพสุธา
• ตระเวนวัน    ดู ระวังไพร, ระวังวัน.
• พลตระเวน    พน- (โบ) น. พลตำรวจพระนครบาลผู้ตรวจตราเหตุการณ์.
• การตระเวน    การตรวจจับ การพินิจพิเคราะห์ การท่องเที่ยว การลาดตระเวน การเดินทางสํารวจ
• ตระเวนไพร    ดู ระวังไพร, ระวังวัน.
• พลลาดตระเวน    สายตรวจ ตํารวจสายตรวจ ทหารบก ทหารราบ พลเดินเท้า