ตร่ำ คือ

• ตฺร่ำ
  ก. เอาพร้าหวดตัดตอหญ้าที่เหลืออยู่ให้เตียน, กร่ำ ก็ว่า.

• ตร     หล่อ
• ร่ำ     ๑ ก. พูดซ้ำ ๆ, พร่ำ, เช่น ร่ำว่า ร่ำสั่ง ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น ร่ำด้วยไม้. ๒ ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
• ตรวจซ้ำ    ตรวจทาน
• ตระหน่ำ    ตฺระหฺน่ำ (กลอน) ก. กระหน่ำ.
• ทำวัตรค่ำ    ก. ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเย็นหรือค่ำ.
• เขตริมน้ำ    ริมฝั่ง ส่วนของเมืองที่อยู่ริมฝั่งน้ำ เขตริมฝั่ง
• ดนตรีเสียงต่ำ adj    ท่วงทำนองเสียงต่ำ นักร้องเสียงต่ำ เสียงต่ำของผู้ชาย
• เกษตรกรรมใต้น้ำ    การหล่อเลี้ยงด้วยน้ำ การเลี้ยงสัตว์หรือพืชใต้น้ำ การปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ใต้น้ำ
• กร่ำ    ๑ กฺร่ำ น. ที่ล่อปลาให้เข้าไปอยู่ ใช้ไม้ปักตามชายฝั่งลำแม่น้ำ เป็นรูปกลมบ้าง รีบ้าง ภายในสุมด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอาศัย เมื่อเวลาจะจับก็เอาเฝือกหรืออวนล้อม แล้วเอาไม้ที่สุมนั้นออก, เขียนเป็น
• กล่ำ    ๑ กฺล่ำ น. ชื่อมาตราเงินโบราณ ๒ กล่อม เท่ากับ ๑ กล่ำ คือ อัฐ, ๒ กล่ำ เป็น ๑ ไพ. (กล่ำ ได้แก่ มะกล่ำตาช้าง, กล่อม ได้แก่ มะกล่ำตาหนู). ๒ กฺล่ำ น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง. (ดู กร่ำ ๑). ๓ กะหฺล่ำ (โบ; ก
• กล้ำ    กฺล้ำ ก. ควบ เช่น กล้ำอักษร อักษรกล้ำ, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กล้ำเสียง เสียงกล้ำ, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกล้ำพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกล้ำ แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกล้ำอำควา
• ก่ำ    ว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).
• ก้ำ    (โบ) น. ด้าน, ฝ่าย, ทิศ.
• ขม้ำ    ขะม่ำ ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ (ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คน ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ).
• ขย้ำ    ขะย่ำ ก. เอาปากงับกัดอย่างแรง, โดยปริยายหมายถึงการทำร้ายด้วยวาจาหรือการกระทำอย่างรุนแรง.

• โรเบิร์ตร่ำรวยมากแล้ว และเขาต้องการปลดเกษียณตัวเอง