ตะคั้นตะคอก คือ

• ขู่ตะคอก
  ตะคอก

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• คั้น     ก. บีบขยำโดยแรงเพื่อให้ของเหลวที่มีอยู่ออกมา เช่น คั้นกะทิ คั้นส้ม.
• ตะคอก     ก. ตวาด, ขู่เสียงดัง.
• คอ     น. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว, ราชาศัพท์ว่า พระศอ; ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก เช่น คอหม้อ;
• คอก     น. ที่ล้อมขังสัตว์บางชนิด เช่น วัว ควาย ม้า หมู, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น คอกพยาน; ( ถิ่น-พายัพ ) คุก, เรือนจำ. ว.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ขู่ตะคอก    ตะคอก ตะคั้นตะคอก ตะคอกใส่ ตะโกนใส่
• ซึ่งตะคอก    เกิดพายุ โหมกระหน่ำ
• ซึ่งถูกขู่ตะคอก    น่าสังเวช
• ตะคอกใส่    พูดอย่างโกรธที่ทําผิด ขู่ตะคอก ตะโกนใส่
• เป็นตะคิว    ตะคริวกิน เป็นตะคริว
• ตะครั่นตะครอ    ว. อาการครั่นเนื้อครั่นตัวสะบัดร้อนสะบัดหนาวเวลาเริ่มจะเป็นไข้หรือคล้ายจะเป็นไข้.
• เป็นตะคริว    ตะคริวกิน เป็นตะคิว
• ตะคริว    น. อาการหดตัวของกล้ามเนื้อและค้างอยู่ ทำให้เกิดการเจ็บปวด.
• ตะครุบ    ก. เอามือตะปบลงจับโดยเร็ว.