ตะแหง่วๆ คือ
สัทอักษรสากล: [ta ngaeo ta ngaeo] การออกเสียง:
"ตะแหง่วๆ" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- adv.
อาการรบเร้าออดอ้อนเรื่อยไปจนน่ารำคาญ ชื่อพ้อง: ออดอ้อน, พยายาม
ตัวอย่างการใช้: แมวหยุดหมอบอยู่ข้างหล่อนพลางส่งเสียงร้องครางตะแหง่วๆ ด้วยความหนาวและหิว
- ตะ ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
- ตะแหง่ว ว. รบเร้าออดอ้อนเรื่อยไปจนน่ารำคาญ.
- แห ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
- แหง ๑ แหฺง ว. อาการของหน้าที่แสดงความเก้อหรือจนปัญญา ในคำว่า หน้าแหง; ค้างอยู่ เช่น ยิงฟันแหง คอยแหง. ๒ แหฺง, แหฺงแหฺง ( ปาก ) ว. แน่,
- แหง่ แหฺง่ น. เรียกลูกควายตัวเล็ก ๆ ตามเสียงที่มันร้องว่า ลูกแหง่, ลูกกะแอ ก็ว่า; เรียกเด็กตัวเล็ก ๆ ว่า ลูกแหง่, ( ปาก ) เรียกเหรียญกระษาปณ์อันเล็ก
- หง ว. มีสีแดงเจือสีขาวทำให้สีแดงนั้นอ่อนลง เช่น หงเสน คือ สีแดงเสนผสมสีขาว, หงชาด คือ สีแดงชาดผสมสีขาว หงดิน คือ สีแดงเลือดหมูผสมสีขาว.
- ตะแหง่ว ๆ ว. รบเร้าออดอ้อนเรื่อยไปจนน่ารำคาญ.
- ระแหง น. รอยแยกขนาดแคบ ๆ ของแผ่นดินเป็นต้นที่แยกออกจากกัน เช่น ดินเป็นระแหง แตกระแหง.
- ทุกหัวระแหง ว. ทุกแห่งหน.
- หัวระแหง น. พื้นดินที่แตกระแหง; โดยปริยายหมายความว่า แห่งหน ในความว่า ทั่วทุกหัวระแหง.
- แตกระแหง ก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.
- ตะแหมะแขะ -แหฺมะ- ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.
- ตะแหมะแคะ ตะแหมะแขะ เตี้ยม่อต้อ
- ทั่วทุกหัวระแหง ว. ทั่วทุกหนทุกแห่ง.
- มีอยู่ทั่วทุกหัวระแหง มีอยู่ทั่วไป