ตักน้ำรดหัวตอ คือ
- (สำ) ก. แนะนำพร่ำสอนเท่าไรก็ไม่ได้ผล, ตักน้ำรดหัวสาก ก็ว่า.
- ตัก ๑ น. หน้าขาตอนเข่าถึงโคนขาในเวลานั่ง. ๒ ก. เอาภาชนะช้อนสิ่งของขึ้นจากที่เดิม เช่น ตักน้ำ ตักแกง ตักดิน.
- กน ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ญ ณ น ร ล ฬ สะกด ว่า แม่กน หรือ มาตรากน. ๒ ( โบ ) ก. มัว, คอย, เฝ้า, เช่น จะกนกินแต่น้ำตาอนาทร. ( นิ. ลอนดอน
- น้ำ น. สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยน้ำหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส
- รด ก. เท ราด สาด ฉีด หรือโปรยน้ำหรือของเหลวไปยังสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้เปียกหรือให้เปียกชุ่ม เช่น รดน้ำต้นไม้ เอาน้ำรดตัว;
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- หัวตอ n. สิ่งที่เห็นเป็นไม่สำคัญ ชื่อพ้อง: หัวหลักหัวตอ ตัวอย่างการใช้: เขาเหมือนหัวตอไม่มีปากมีเสียงอะไรในแผนก
- วต วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
- ตอ น. โคนของต้นไม้ที่ลำต้นถูกตัดหรือหักลงแล้ว, สิ่งบางอย่างเช่นเสาหรือหลักที่ปักไว้หรือที่ยังเหลืออยู่แต่โคนเมื่อบางส่วนถูกตัด หัก หรือกร่อนไป,
- ตักน้ำรดหัวสาก (สำ) ก. แนะนำพร่ำสอนเท่าไรก็ไม่ได้ผล เช่น น้ำรดหัวสาก สอนเด็กปากมาก เลี้ยงลูกใจแข็ง. (สุบิน กลอนสวด), ตักน้ำรดหัวตอ ก็ว่า.
- การดำรงชีวิต ฐิติ วิธีการดำเนินชีวิต
- ตัวตั้งตัวตี น. ผู้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำกิจกรรมต่าง ๆ, ผู้ที่ตั้งตัวเป็นหัวหน้าในการทำงานอย่างออกหน้าออกตา.
- จำรด -หฺรด (กลอน) ก. จด, ถึง, จ่อให้ถึง. (แผลงมาจาก จรด).
- สำรด น. ผ้าคาดเอวปักด้วยดิ้น เงินแล่ง ทองแล่ง เป็นลวดลายต่าง ๆ โบราณใช้เป็นเครื่องประกอบอย่างหนึ่งที่แสดงศักดิ์, สมรด หรือ ผ้าแฝง ก็เรียก.
- วัวตอน วัวหนุ่ม
- กล่าวตอบ ตอบ สนองไข
มือถือ