ตีชิงวิ่งราว คือ

• v.
  ทำร้ายร่างกายแล้วแย่งเอาทรัพย์สินวิ่งหนีไป ชื่อพ้อง: ฉกชิงวิ่งราว
  ตัวอย่างการใช้: ขโมยตีชิงวิ่งราวกระเป๋าสตางค์คนที่กำลังยืนรอรถเมล์

• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีชิง     ก. ทำร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาของไป.
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิง     ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นกะพ้อ. ( ดู กะพ้อ ๒ ).
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิ่ง     ก. ก้าวไปโดยเร็วยิ่งกว่าเดิน เช่น คนวิ่งไปวิ่งมา ม้าวิ่งในสนาม, แล่นไปโดยเร็ว เช่น เรือวิ่งข้ามฟาก รถวิ่งไปตามถนน; ( ปาก ) วิ่งเต้น. น.
• วิ่งราว     ก. แย่งเอาสิ่งของแล้ววิ่งหนีไป เช่น วิ่งราวกระเป๋าถือ.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราว     ๑ น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสำหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ
• ชิงรางวัล    ชิงโชค
• ฉกชิงวิ่งราว    ขโมย ลักเล็กขโมยน้อย ฉก ฉกชิง ตีชิงวิ่งราว วิ่งราว
• พวกฉกชิงวิ่งราว    โจรวิ่งราว โจรวิ่งราวทรัพย์
• เรื่องราวในอดีต    ประวัติศาสตร์ เหตุการณ์ในอดีต
• นั่งราว    ว. เรียกอาการที่ตัวโขนแสดงบทของตนแล้วไปนั่งประจำที่บนราวที่พาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียงว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.
• การยุติชั่วคราว    การยับยั้งชั่วคราว การยั้ง การหยุดชั่วคราว