ตีด้วยไม้พลอง คือ
"ตีด้วยไม้พลอง" อังกฤษ
- ตี ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
- ตีด้วย ฟาดด้วย
- ด้วย ว. คำแสดงกริยารวมหรือเพิ่ม เช่น สวยด้วยดีด้วย, แสดงกริยาร่วมกันหรือในทำนองเดียวกัน เช่น กินด้วย, แสดงความขอร้อง เช่น ช่วยด้วย บอกด้วย. บ.
- ไม้ ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
- ไม้พลอง พลอง ไม้กระบอง ไม้ตะบอง ไม้ยาว
- พล พน, พนละ-, พะละ- น. กำลัง, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น พระทศพล อันเป็นพระนามพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงมีพระญาณอันเป็นกำลัง ๑๐ ประการ มี ฐานาฐานญาณ
- พลอ พฺลอ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ก. ฝานเอาเปลือกแข็งออก.
- พลอง ๑ พฺลอง น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิด ในสกุล Memecylon วงศ์ Melastomataceae เนื้อละเอียดและแข็ง เช่น พลองขี้นก ( M. floribundum Blume)
- ลอง ๑ น. ของที่ทำรองรับไว้ชั้นใน เช่น ลองพระสุพรรณราช; ส่วนที่ประกอบชั้นนอกของพระโกศหรือโกศ เรียกว่า พระลอง หรือ ลอง. ๒ ก.
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ด้วยไมตรีจิต ด้วยความรักใคร่ ด้วยน้ำใสใจจริง ด้วยมิตรไมตรีจิต มีลักษณะของอัจฉริยบุรุษ สุภาพ เกี่ยวกับคาง เห็นใจคนอื่น
- โดยไม่ต้องคิด โดยไม่ต้องเตรียมล่วงหน้า
- ต้นพลอง พลอง
- ดันด้วยไม้ยาว ถ่อด้วยคานไม้
- ซึ่งเข้าใจโดยไม่ต้องพูด เป็นนัย ซึ่งรู้อยู่แก่ใจ