ตู๊เรือ คือ
- ก. ชะลอเรือ, ทำให้เรือมีความเร็วลดลง.
- ตู ๑ ( โบ ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว. ๒ ก. เต้า, ไป. ( ข. เทา).
- ตู๊ ก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น พอตู๊ ๆ กันไป. ( จ. ).
- เรือ น. ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า; ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด;
- ตัวเรือ ลำเครื่องบิน ลำเรือ ส่วนกลางที่อยู่ต่ำสุดของลำเรือ ส่วนหุ้น ลําเครื่องบิน ลําเรือ
- ต่อเรือ 1) v. สร้างเรือ ชื่อพ้อง: สร้าง, ประกอบ ตัวอย่างการใช้: เขาต่อเรือส่งไปขายยังที่ต่างๆ ทั่วประเทศ 2) v. ชื่อพ้อง: ถ่ายเรือ, เปลี่ยนเรือ ตัวอย่างการใช้: หลังจากลงรถเมล์แล้ว เธ
- ต้นเรือ น. รองผู้บังคับการเรือ.
- อู่ต่อเรือ อู่ซ่อมเรือ อู่เรือ โรงงานต่อหรือซ่อมเรือ อู่ อู่เก็บเรือ
- ตั้งหัวเรือ ก. ทำให้เรืออยู่ในแนว ไม่ให้หัวเรือส่ายไปมา.
- ผู้ต่อเรือ บริษัทต่อเรือ
- ปรานีตีเอาเรือ (สำ) ก. เอ็นดูหรือเผื่อแผ่เขา แต่กลับถูกประทุษร้ายตอบ เช่น มุทะลุดุดันขันเหลือ ปรานีตีเอาเรือเสียอีกเล่า. (สังข์ทอง).
- อุบัติเหตุเรือแตก การทำลายเรือ การสูญเสียเรือ การเกิดอุบัติเหตุทางเรือ
- ตีอีตื้อ ก. นิ่งเฉย, ดื้อด้าน.
- เรื่อ ว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).
- เรื้อ ก. ขาดการฝึกฝนเสียนาน เช่น ไม่ได้พูดภาษาฝรั่งเศสมานานเลยเรื้อไป, ห่างไปนาน เช่น เรื้อเวที เรื้อสังเวียน. น. เรียกข้าวเปลือกที่ตกอยู่แล้วงอกขึ้นจนออกรวงอีกว่า ข้าวเรื้อ, บางทีก็เรียกว่า ข้าวเรื้อร้าง
- เร่อ ว. เรื่อย, เฉื่อย; เซ่อ.
มือถือ