ถือหูโทรศัพท์ คือ

• v.
  ยกหูโทรศัพท์ไว้ในมือก่อนอย่าเพิ่งวางลงกับเครื่องโทรศัพท์ ชื่อพ้อง: ถือหู คำตรงข้าม: วางหูโทรศัพท์
  ตัวอย่างการใช้: บอกให้เขาถือหูโทรศัพท์ไว้ก่อน เดี๋ยวจะไปตามพนักงานมาให้

• ถือ     ก. เอาไว้ในมือ, จับยึดไว้, เช่น ถือมีด ถือปืน ถือหนังสือ; ทรงไว้, ดำรงไว้; เอาไว้ในใจ เช่น ถือศีล ถือศักดินา; ยึดเอาว่า, นับเอาว่า, เช่น
• ถือหู     ถือหูโทรศัพท์
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• หูโทรศัพท์     ส่วนที่ปิดหู หูฟัง หูฟังวิทยุหรือโทรศัพท์
• ูโทรศัพท์     เครื่องรับโทรศัพท์
• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทร     โทระ- ว. คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า ไกล.
• โทรศัพท์     น. ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสื่อสารให้ติดต่อพูดถึงกันได้ในระยะไกลโดยใช้สายตัวนำโยงติดต่อถึงกัน
• ทร     ทอระ- คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. ( ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ).
• ศัพท     สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
• ศัพท์     สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
• โทรศัพท์ถึง    โทรหา ติดต่อทางโทรศัพท์ โทรไปยัง
• ตู้โทรศัพท์    โทรศัพท์ตู้ โทรศัพท์หยอดเหรียญ
• ผู้โทรศัพท์    คนโทร ผู้โทร คนโทรศัพท์ คนร้องเรียก ผู้เรียกประชุม ผู้ไปเยี่ยม สิ่งเรียก

• เค้าไม่ได้ติดต่อใคร เค้าแต่ถือหูโทรศัพท์ไว้เฉยๆ