ถุงสวมเท้า คือ

• ถุงพระบาท
  ถุงเท้า

• ถุง     น. เครื่องใช้สำหรับใส่สิ่งของ ทำด้วยผ้าหรือกระดาษเป็นต้น ก้นปิด ปากเปิด บางชนิดที่ปากมีหูรูดหรือหูหิ้ว, เรียกเครื่องใช้สำหรับสวมมือสวมเท้า
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวม     ก. กิริยาที่เอาของที่เป็นโพรงเป็นวงเป็นต้นครอบลงบนอีกสิ่งหนึ่ง เช่น สวมชฎา สวมหมวก เกี้ยวสวมจุก, คล้อง เช่น สวมพวงมาลัย, นุ่ง ในคำว่า สวมกางเกง,
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เท้า     น. ตีน (ใช้ในความสุภาพ), เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้. ก. ยัน เช่น ยืนเอามือเท้าโต๊ะ เอามือเท้าเอว; อ้างถึง เช่น เท้าความ.
• ท้า     ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
• ถุงสวมมือ    ถุงพระหัตถ์ ถุงมือ
• สวมเสื้อผ้า    แต่งตัว แต่งกาย สวมเสื้อผ้าอาภรณ์ ใส่เสื้อผ้า
• ซึ่งสวมเสื้อโค้ต    ซึ่งสวมโค้ต
• การไม่สวมเสื้อผ้า    การเปลือยกาย
• คนไม่สวมเสื้อผ้า    คนเปลือยกาย
• สวมเสื้อผ้าเก่า ๆ    ขาดกระรุ่งกะริ่ง น่าเบื่อหู แร้นแค้น
• ไม่ได้สวมเสื้อผ้า    เปลือย เปลือยเปล่า
• สวมรองเท้า    ใส่รองเท้า เตรียมรองเท้าให้
• ไม่ได้สวมรองเท้า    ไม่มียางนอก ไม่มีส่วนหุ้มปลาย ไม่มีเกือกม้า