ทองทศ คือ

• น. ค่ากำหนดแลกเปลี่ยนของเหรียญทองกระษาปณ์ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เท่ากับ ๑ ใน ๑๐ ของชั่ง = ๘ บาท.

• ทอ     ๑ ก. พุ่งเส้นด้ายหรือเส้นไหมเป็นต้นให้ขัดกับเส้นยืนในเครื่องทอ เช่น ทอผ้า ทอไหม ทอกระสอบ ทอเสื่อ. ๒ ( ถิ่น ) ก. ขวิด, กระทบ, ชน, เช่น
• ทอง     ๑ น. ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า เช่น บ่อทอง เหรียญทอง ทองแท่ง ทองลิ่ม, เรียกเต็มว่า ทองคำ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ทศ     ๑ ทด, ทดสะ- น. เรียกเหรียญทองสมัยรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๑๐ ของชั่ง = ๘ บาท ว่า ทองทศ. ว. สิบ, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส. ๒
• ถังทอง    ต้นโกลเด้นบาร์เรลแค็กตัส
• ทองทึบ    ว. มีพื้นเป็นทองทึบทั้งหมด.
• ลงทอง    ก. ปิดทองตามลวดลาย เช่น ลวดลายแกะไม้ลงทอง.
• สมิงทอง    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
• ปล้องทอง    น. ชื่องูชนิด Boiga dendrophila ในวงศ์ Colubridae ตัวโต ยาวประมาณ ๑.๗ เมตร สีดำมีลายสีเหลืองพาดขวางเป็นปล้อง ๆ ตลอดตัวอาศัยตามป่าโกงกางในภาคใต้ของประเทศไทย มีพิษอ่อน.
• กรงทอง    (ราชา) น. เรียกเปลที่ทำเป็นลูกกรง ว่า พระกรงทอง.
• ช่างทอง    น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
• อ่างทอง    จังหวัดอ่างทอง
• เครื่องทอ    เครื่องทอผ้า
• เสียงทอง    ว. มีเสียงเพราะเป็นพิเศษทำให้มีคนนิยมมาก เช่น เขาเป็นนักร้องเสียงทอง.
• แสงทอง    แสงรุ่งอรุณ แสงเงินแสงทอง