ทองภู คือ

• น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง ใช้ทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).

• ทอ     ๑ ก. พุ่งเส้นด้ายหรือเส้นไหมเป็นต้นให้ขัดกับเส้นยืนในเครื่องทอ เช่น ทอผ้า ทอไหม ทอกระสอบ ทอเสื่อ. ๒ ( ถิ่น ) ก. ขวิด, กระทบ, ชน, เช่น
• ทอง     ๑ น. ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า เช่น บ่อทอง เหรียญทอง ทองแท่ง ทองลิ่ม, เรียกเต็มว่า ทองคำ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ลองภูมิ    -พูม ก. หาทางพิสูจน์ว่าจะมีพื้นความรู้ความสามารถแค่ไหนเพียงไร เช่น นักเรียนลองภูมิครู.
• สองภาค    ทวิภาค สองส่วน
• ชอบเรื่องภัย    กล้า ค่อนข้างเสี่ยง ชอบผจญภัย ชอบเสี่ยงภัย
• ปล่องภูเขาไฟ    n. ช่องที่ทะลุขึ้นจากภูเขาไฟ ตัวอย่างการใช้: มีทางขึ้นไปถึงปากปล่องภูเขาไฟที่มีรูปทรงวงรี ขนาด 100 x 50 หลา
• เปลื้องภาระ    ทําให้ภาระหมดไป
• ผิวหน้าร้อน และแบนของภาชนะสำหรับหุง ต้ม ปิ้งหรือทอดอาหาร    กะทะก้นแบนมีที่ถือสำหรับปิ้งขนมหรืออาหาร
• (สังข์ทอง)    มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์
• ขอทอง    น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง ใช้แก้เบื่อเมา, ขอคำน้อย ก็เรียก. (กบิลว่าน).
• ขุนทอง    น. ชื่อนกในวงศ์ Sturnidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับนกเอี้ยงและนกกิ้งโครง ขนดำเลื่อมเป็นมัน ที่ปีกมีขนสีขาวแซม และมีติ่งหรือเหนียงสีเหลืองติดอยู่ทางหางตาทั้ง ๒ ข้าง ปากสีแสด ขาและตีนสีเหลืองจัด ร้องเลียนเ
• ขุมทอง    โอกาสทอง
• คร่ำทอง    v. เอาทองฝังเป็นลวดลายลงในโลหะ ตัวอย่างการใช้: ช่างสมัยโบราณคร่ำทองกันอย่างวิจิตรบรรจง

• ทองภูมิ สิริพิพัฒน์