ทะลักทะแลง คือ

• ก. ลักลั่นกัน, ไม่เป็นระเบียบ.

• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ทะลัก     ก. อาการที่สิ่งที่แออัดกันอยู่หรือถูกกีดกั้นผลุดหรือหลุดออกมาโดยแรง เมื่อสิ่งกีดกั้นแตกหรือพังทลายลง เช่น ลูกทะลัก ไส้ทะลัก หนองทะลัก,
• ลัก     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• แล     ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
• แลง     ๑ น. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• ทะเลิ่กทะลั่ก    ว. อาการที่ทำหน้าตาตื่น เหลียวหน้าเหลียวหลัง เช่น เขาวิ่งหน้าตาทะเลิ่กทะลั่กเข้ามา.
• ทะลักทลาย    ทะลัก
• ทะลุ    ก. เกิดเป็นรูหรือทำให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง. ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ.
• ทะลักลงมา    ทลายลงมา
• การบุกทะลวง    การก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ครั้งสำคัญยิ่ง การฝ่าอุปสรรค การพัฒนาอย่างมากมายยิ่ง
• ทะลึ่งทะลั่ง    ว. พรวดพราด.
• ทะลุดทะลาด    ว. พรวดพราด, ถลำถลาก.
• ทะลุทะลวง    v. เจาะผ่านไปได้ ชื่อพ้อง: ผ่าน, ทะลุ, ทะลวง ตัวอย่างการใช้: รังสีแกมมามีลักษณะเหมือนรังสีเอกซ์แต่มีอำนาจทะลุทะลวงผ่านสารได้มากกว่า
• ทําให้ทะลักลงมา    ทําให้ทลายลงมา