ที่ผุดเป็นฟอง คือ

• ซึ่งมีฟอง
  ซึ่งออกเป็นฟอง
  เป็นฟอง

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ผุ     ก. กร่อนอย่างฟันผุ, ร่วนหรือยุ่ย เช่น กระดูกผุ ไม้ผุ.
• ผุด     ก. โผล่, ทะลึ่งหรือสูงเด่นขึ้นมาปรากฏอยู่เหนือพื้นดินพื้นน้ำเป็นต้น เช่น ปลาผุด ตอผุด อย่าได้ผุดได้เกิด.
• ผุดเป็นฟอง     มีฟอง ออกเป็นฟอง เป็นฟอง
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นฟอง     อัดลม เกิดฟอง กลายเป็นฟอง ปั่นให้เป็นฟอง เดือดพล่าน ผุดเป็นฟอง มีฟอง ออกเป็นฟอง ซึ่งมีฟอง ซึ่งออกเป็นฟอง ที่ผุดเป็นฟอง
• ฟอง     ๑ น. ต่อมน้ำที่ผุดหรือปุดขึ้นเป็นรูปโป่ง ๆ อาจเป็นต่อมเดียว หรือรวมกันเป็นแพก็ได้. ๒ น. ไข่ เช่น ไก่ตกฟอง;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• สาดเป็นฟอง    กวน กวนหรือคนให้เป็นเนย ซัดซาด พัดหรือสาด
• ทําให้เป็นฟอง    ทําให้เกิดฟอง
• ที่เป็นฟอสซิล    ฟอสซิล
• ซึ่งเป็นฟอง    ซึ่งเต็มไปด้วยฟอง
• ปั่นให้เป็นฟอง    กลายเป็นฟอง เดือดพล่าน เป็นฟอง