ที่แกว่งไปมา คือ

• ซึ่งเคลื่อนไหวได้
  ซึ่งไม่อยู่กับที่

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• แก     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus splendens ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกา แต่ตัวและปากเล็กกว่า ด้านหลังท้ายทอยสีเทา, อีแก ก็เรียก. ๒ ส.
• แกว     ๑ น. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย. ๒ น. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสำหรับชักกบในรูว่า ขอแกว. ๓ น. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคำว่า รู้แกว. ๔
• แกว่ง     แกฺว่ง ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว,
• แกว่งไปมา     กระดิกไปมา ห้อยไว้ แกว่ง ซึ่งห้อยอยู่ โบกไปมา ส่ายไปมา สะบัดไปสะบัดมา ตกหรือห้อยลงมาอย่างไม่เป็นระเบียบ สะบัดไปมา ส่าย แกว่งไกว โคลงเคลง โซเซ
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ไปมา     adv. อย่างวกเวียนมาสู่ที่เดิมเป็นประจำ ชื่อพ้อง: ไปๆ มาๆ ตัวอย่างการใช้: เธอผ่านไปมาแถวนี้เป็นประจำ คนแถวนี้รู้จักเธอกันทุกคน
• ปม     น. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก.
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• ผู้แกว่งไปมา    ผู้กระดิก ผู้ส่าย
• แกว่งไปมาอย่างไร้ทิศทาง    ส่ายไปมาอย่างไร้ทิศทาง
• เก้าอี้ที่ห้อยแกว่งไปมา    ชิงช้า
• การแกว่งไปมา    การกระเพื่อมขึ้นลง ลักษณะขึ้นๆลงๆ การแกว่ง การแกว่งไกว การโคลงเคลง การเคลื่อนไหวไปมา

• กับปืนที่แกว่งไปมากับแฟนเก่าโรคจิต
• ไม่ใช่กิ่งก้านที่แกว่งไปมา