ที่แตกเป็นชิ้นๆ คือ

• ที่แตกเป็นสะเก็ด
  ที่แตกเป็นแผ่น

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• แตก     ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก
• แตกเป็นชิ้น     ป่นปี้ แตกละเอียด
• แตกเป็นชิ้นๆ     แตกเป็นเสี่ยง แตกแยก แยกสลาย ป่นปี้ ยับเยิน แตกเป็นเสี่ยงๆ
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ตกเป็น     ก. กลายเป็น เช่น ตกเป็นของเขา ตกเป็นข่าว ตกเป็นจำเลย.
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นชิ้น     ขาด ๆ วิ่น ๆ ดูfragmental เป็นสะเก็ด เป็นเศษ ไม่ปะติดปะต่อกัน
• เป็นชิ้นๆ     เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เป็นส่วนๆ เป็นเสี่ยงๆ
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิ้     แสดง ให้ดู
• ชิ้น     ๑ น. ก้อนหรือแผ่นเล็กที่ตัด แล่ แบ่ง แยก หรือ แตกออกจากส่วนใหญ่ เช่น ชิ้นปลา ชิ้นเนื้อ ชิ้นกระเบื้อง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่เป็นก้อนเป็นแผ่นเล็ก ๆ
• ิ้     พลิ้ว

• ของกระดูกที่แตกเป็นชิ้นๆ