ที่ใช้เวทย์มนตร์ คือ

• ซึ่งใช้คาถาหรือเวทย์มนตร์
  ที่ใช้พลังจิต

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• เวท     เวด, เวทะ- น. ความรู้, ความรู้ทางศาสนา; ถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ที่ผูกขึ้นเป็นมนตร์หรือคาถาอาคม เมื่อนำมาเสกเป่าหรือบริกรรมตามลัทธิวิธีที่มีกำหนดไว้
• เวทย์     ว. พึงรู้, ควรรู้. ( ส. ).
• เวทย์มนตร์     n. คำศักดิ์สิทธิ์ที่บริกรรมแล้วให้สำเร็จความประสงค์ , , , ชื่อพ้อง: อาคม, คาถา, คาถาอาคม ตัวอย่างการใช้:
• วท     สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย
• มน     ๑ ก. อยู่กับที่ (ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น ๓ ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่า ถอยหลัง, มน ว่า อยู่กับที่). ๒ ว. กลม ๆ,
• มนตร์     น. คำศักดิ์สิทธิ์, คำสำหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์, คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์. ( ป. มนฺต; ส. มนฺตฺร).
• ตร     หล่อ
• ซึ่งใช้คาถาหรือเวทย์มนตร์    ที่ใช้พลังจิต ที่ใช้เวทย์มนตร์
• ราวกับใช้เวทย์มนตร์    อย่างกับเนรมิต
• ทําให้เกิดเวทย์มนต์    ร่ายมนต์
• ผู้ใช้เวทมนตร์    ผู้ลึกลับ