ทุคตะ คือ

• ทุกคะตะ
  ว. ยากจน, เข็ญใจ. (ป. ทุคฺคต ว่า ถึงความยากแค้น).

• ทุ     ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
• คต     -คะตะ, -คด ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. ( ป. ).
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ทุคติ    ทุกคะติ น. ภูมิที่ถือว่าไปเกิดแล้วมีความทุกข์ความลำบาก, นรก. (ป. ทุคฺคติ).
• สวาคตะ    สะหฺวาคะตะ น. คำกล่าวต้อนรับ. (ป., ส.).
• ทัศนคติ    น. แนวความคิดเห็น.
• ทิวงคต    (ราชา) ก. ไปสู่สวรรค์, ตาย, (ใช้แก่พระยุพราช หรือเจ้าฟ้าซึ่งได้รับการเฉลิมพระยศพิเศษ).
• แคต สมิท    สมิท แคธรีน เอลิซาเบธ สมิท
• ภาคตะวันตก    ภาคตะวันตกของสหรัฐอเมริกา แถบตะวันตก
• ทิฏฐานุคติ    (แบบ) น. แบบอย่าง. (ป. ทิฏฺานุคติ ว่า ดำเนินตามสิ่งที่ปรากฏ).
• ทัศนคติที่ไม่ดี    ความมุ่งร้าย ความรู้สึกไม่เป็นมิตร ความเป็นปรปักษ์
• คนภาคตะวันตก    ชาวภาคตะวันออก
• คนภาคตะวันออก    ชาวภาคตะวันออก
• -คต    -คะตะ, -คด ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. (ป.).
• คติ    ๑ คะติ น. การไป; ความเป็นไป. (ป.). ๒ คะติ น. แบบอย่าง, วิธี, แนวทาง. (ป.).