ทุสสะ คือ
ทุดสะ-
(แบบ) น. ผ้า เช่น กฐินทุสทาน ว่า ถวายผ้ากฐิน. (ป. ทุสฺส).
- ทุ ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
- ทุส ทุดสะ- ( แบบ ) น. ผ้า เช่น กฐินทุสทาน ว่า ถวายผ้ากฐิน. ( ป. ทุสฺส).
- สะ ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
- ปุสสะ ปุดสะยะ, ปุดสะ, บุด, บุดสะยะ น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือโลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสำเภา หรือ ดาวสิธยะ ก็เรียก. (ส. ปุษฺย; ป. ปุส
- ผัสสะ น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ, การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).
- รัสสะ รัดสะ- ว. สั้น. (ป.).
- วัสสะ วัดสะ- น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).
- สหัสสะ สะหัดสะ- ว. หนึ่งพัน คือ ๑๐ ร้อย (๑,๐๐๐). (ป.; ส. สหสฺร).
- สัสสะ สัดสะ น. ข้าวกล้า. (ป.; ส. ศสฺย).
- อัสสะ อัดสะ- (แบบ) น. ม้า. (ป.; ส. อศฺว).
- เวสสะ น. พ่อค้า. (ป. เวสฺส; ส. ไวศฺย).
- ปัสสาสะ น. ลมหายใจออก. (ป.; ส. ปฺรศฺวาส).
- อัสสาสะ (แบบ) น. ลมหายใจเข้า, คู่กับ ปัสสาสะ คือ ลมหายใจออก; การหายใจคล่อง; ความโปร่งใจ. (ป.).
- ทุสสีล ทุดสีน (แบบ) ว. ทุศีล. (ป.).
- ใสสะอาด บริสุทธิ์ สะอาด หมดจด ไร้มลทิน
มือถือ