ท่องเที่ยวในทะเล คือ

• สำหรับเดินสมุทร
  สู่ทะเล
  เกี่ยวกับการเดินทางในท้องทะเล
  เกี่ยวกับการเดินสมุทร
  เกี่ยวกับชาวเรือ
  แล่นในทะเล

• ท่อ     ๑ น. สิ่งสำหรับให้สิ่งอื่นมีน้ำเป็นต้นผ่านไปได้ มักมีลักษณะกลม รูปคล้ายปล่อง เช่น ท่อน้ำ ท่อลม. ๒ ( โบ ) ก. ตี เช่น
• ท่อง     ก. เดินก้าวไปในน้ำ เช่น ท่องน้ำ; ว่าซ้ำ ๆ ให้จำได้ เช่น ท่องหนังสือ.
• ท่องเที่ยว     ก. เที่ยวไป.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เที่ยว     ๑ น. เรียกการไปยังที่ซึ่งกำหนดไว้ครั้งหนึ่ง ๆ หรือไปกลับรอบหนึ่ง ๆ ว่า เที่ยว เช่น เที่ยวขึ้น เที่ยวล่อง เที่ยวไป เที่ยวกลับ,
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ใน     บ. ตรงกันข้ามกับ นอก, ไม่ใช่นอก, เช่น ในบ้าน ในเมือง; แห่ง, ของ, เช่น พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. ( ข. ใน ว่า แห่ง, ของ).
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ทะเล     น. ห้วงน้ำเค็มที่เวิ้งว้างกว้างใหญ่ แต่เล็กกว่ามหาสมุทร. ว. ที่อยู่หรือเกิดในทะเล เช่น สาหร่ายทะเล ปลิงทะเล แมงดาทะเล.
• คนที่ท่องเที่ยวในป่า    คนที่ทํางานในป่า คนที่อาศัยอยู่ในป่า คนอาศัยอยู่ในป่า
• ท่องเที่ยวในระยะสั้น    เดินทางในระยะสั้น การซ้อมการควบม้าหรือแข่งเรือ การออกนอกบ้าน การออกไปเที่ยว การเดินทางพิเศษ การเดินทางระยะสั้น การเที่ยว การเบี่ยงเบน การแข่งขันทางกีฬา กิจกรรมนอกบ้าน คณะผู้เดินทาง ทะเลนอกฝั่ง