ท้องขึ้นท้องเฟ้อ คือ

• ท้องขึ้น
  ท้องอืด
  ท้องอืดท้องเฟ้อ
  ท้องเฟ้อ

• ท้อ     ๑ ก. ไม่มีกำลังใจจะสู้. ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus persica (L.) Batsch ในวงศ์ Rosaceae ผลกินได้, พายัพเรียก หมากม่วน. ๓ ( กลอน ) ก.
• ท้อง     น. ส่วนของร่างกายด้านหน้า ตั้งแต่ลิ้นปี่จนถึงบริเวณต้นขา มีสะดืออยู่ตรงกลาง มีกระเพาะและไส้พุงอยู่ภายใน; ครรภ์ เช่น น้องร่วมท้อง;
• ท้องขึ้น     ว. อาการที่ท้องอืดเพราะลมในกระเพาะอาหารเฟ้อขึ้น; เรียกปลาจวนจะเน่าว่า ปลาท้องขึ้น.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ขึ้น     ๑ ก. ไปสู่เบื้องบน เบื้องสูง หรือ เบื้องหน้า, ไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับลง; เพิ่มหรือทำให้เพิ่ม เช่น ขึ้นราคา ขึ้นภาษี ราคาขึ้น ภาษีขึ้น;
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ท้องเฟ้อ     ว. อาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อยและเป็นพิษ.
• เฟ้อ     ก. ฟุ้ง, ฟุ้งซ่าน, เหลิง; อืดขึ้น, พองขึ้น. ว. มากเกินควร, มากเกินไป, เช่น คะแนนเฟ้อ;
• ฟ้อ     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างงูเห่าขู่. ๒ ว. เพริศพริ้ง, กระชุ่มกระชวย, สดชื่น, เช่น หนุ่มฟ้อ ยังฟ้ออยู่.
• ท้องอืดท้องเฟ้อ    ท้องเฟ้อ อาการท้องเฟ้อ ท้องขึ้น ท้องขึ้นท้องเฟ้อ ท้องอืด
• ยาแก้ท้องเฟ้อ    ยาขับลม
• ทั้งขึ้นทั้งล่อง    (สำ) ว. มีความเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ไม่พ้นไปได้ (มักใช้ในทำนองไม่ดี).
• ฟุ้งเฟื่อง    ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ, ชำนิชำนาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า.
• ท้องขึ้นท้องพอง    ว. เรียกผลไม้บางอย่างที่ช้ำจวนจะเสีย เช่น กล้วยท้องขึ้นท้องพอง คือกล้วยที่ช้ำจวนจะเสีย, ท้องขึ้น ก็ว่า.
• เฟืองและสายระโยงระยางของเรือ    รอกตะขอสําหรับยกของหรือใช้ดึงใบเรือ