ธรรมานุธรรมปฏิบัติ คือ

• ทำมา-
  น. การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.

• ธร     ทอน น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ( ป. ; ส. ธฺฤ).
• ธรรม     ๑ ทำ, ทำมะ- น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คำสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า;
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาน     ๑ น. ชื่อโรคจำพวกหนึ่ง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น มีถุงน้ำเกิดที่เยื่อบุช่องท้อง การอุดกั้นหลอดเลือดดำหรือทางเดินของน้ำเหลือง ตับแข็ง ลิ้นหัวใจพิการ
• นุ     ๑ ( กลอน ) ตัดมาจากอุปสรรค อนุ เช่น ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง. ( ตะเลงพ่าย ); อเนกนุประการ. ( พงศ. เลขา ); โดยนุกรม. ( ม. คำหลวง วนปเวสน์). ๒ (
• ปฏิ     คำอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นำหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ( ป. ; ส. ปฺรติ).
• ปฏิบัติ     ก. ดำเนินการไปตามระเบียบแบบแผน เช่น ปฏิบัติราชการ, กระทำเพื่อให้เกิดความชำนาญ เช่น ภาคปฏิบัติ; กระทำตาม เช่น ปฏิบัติตามสัญญา; ประพฤติ เช่น
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ธรรมเนียมปฏิบัติ    กิจวัตร นิสัย จรรยา มารยาท สมบัติผู้ดี ขนมธรรมเนียม จารีต ธรรมเนียม ประเพณีนิยม พิธีกรรม วัฒนธรรม จารีตประเพณี ระเบียบแบบแผน ลักษณะเฉพาะ การยึดถือขนบธรรมเนียมเฉพาะ วิธีปฎิบัติ จรรยาบรรณ
• ปฏิบัติธรรม    ก. ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.
• ผู้ปฏิบัติธรรม    นักธรรม ผู้รู้ธรรม
• สถานที่ปฏิบัติธรรม    สถานปฏิบัติธรรม
• สถานปฏิบัติธรรม    สถานที่ปฏิบัติธรรม
• ธรรมปฏิรูป    น. ธรรมเทียม, สิ่งที่ไม่ใช่ธรรมแท้.